Kalender

[Hans van de Burgt]

@Werner,

Je hebt wel een punt.
Met Sierd Jan deel ik echter de belangstelling voor architectuur.
Model- of maquettebouw is voor mij ook een beetje , het nabouwen van echte gebouwen of objecten.
Of beter ... het benaderen daarvan.
Wateringbury lijkt daarvoor een erg interessant thema.
Juist het volledige stationsgebouw is dan een geweldige uitdaging.
Maar laat ik maar eens heel voorzichtig beginnen met dat bruggetje.

Het echte dorpje (of 'parish') stelt eigenlijk niet zoveel voor; maar de omgeving is schitterend.
Je kunt er geweldig wandelen. Ik vraag me wel af waarom er zo'n relatief groot stationsgebouw werd gebouwd. Wat ik kan vinden zijn: inwoneraantallen, industrie (twee brouwerijen) en hopverwerking.
Er moeten drie watermolens zijn geweest, maar daar is niet veel info over te vinden.

Grzz,

Hans

[Menno]

@Menno,

Die loopbrug is toch echt bedoeld als verbinding tussen twee perrons.
Zie: http://www.ancortonmodels.com/gallery/4568340213
(Tweede foto; iets naar beneden scrollen).

Ah! Dat was een Javascript gevalletje: bij het openen van de pagina waarbij Java niet toegestaan werd, kreeg ik echt een boerenlandbruggetje te zien. Deze pagina kreeg ik te zien, ook met de link die gegeven werd in het topic
http://www.ancortonmodels.com/

[Hans van de Burgt]

Ik heb een prima passend model gevonden van de beoogde voetbrug. Een echte Southern Railway variant, uitgevoerd in beton.
Zie:SR Concrete Footbridge.

Maar... navorsing leert dat deze brug pas geplaatst werd na de tweede wereldoorlog.

Daarom eerst maar eens wat achtergrondinformatie...
De tekst is van David Glasspool. Foto's en tekst zijn met zijn toestemming geplaatst.

Wateringbury Railway Station werd geopend op 25 september 1844 aan de verbinding tussen Paddock Wood en Maidstone (SER), een onderdeel van de South-Eastern Railway. het is een tamelijk uitgebreid station aan de Medway Valley Line,

Kort na de opening stopten de treinen slechts even om passagiers gelegenheid te geven in- of uit te stappen. Verder waren er geen uitgebreide faciliteiten.
Echter, deze situatie veranderde snel - heel letterlijk van het ene naar het andere uiterste - en er werd een zeer imposant station gebouwd met gemetselde platforms in plaats van de houten plankieren die er eerst lagen.

Het gebouw werd opgetrokken in de statige Tudor-stijl met hoog oprijzende schoorstenen. De constructie doet enigszins denken aan de London & South Western Railway architectuur (o.a. Salisbury), maar het ontwerp was min of meer een kopie van het nabijgelegen station van Aylesford. Dat werd zo'n twaalf jaar eerder gebouwd.
Het verschil tussen de beide stationsgebouwen is dat Aylesford gebouwd is met 'Kentish Ragstone' (leisteen) en Wateringbury met rode baksteen – Het zou zomaar passen in de omgeving van Hampton Court. Naast het Wateringbury Railway Station staat overigens ook nog een apart bijpassende, twee verdiepingen tellende Station Master's woning. Een dergelijke grote woning ontbreekt in Aylesford.


^{Het stationsgebouw in de huidige toestand. Achteraan staat de woning van de stationschef.
(Bron: Edgepedia CC-BY-SA)}

De perrons liggen in een gespreide formatie en de 'down' 'kant biedt onderdak aan een klein houten wachtverblijf. Verder werd een goederenloods gebouwd voorzien van dubbel spoor, nodig voor het transport van de dorps eigen 'Phoenix Brouwerij', in 1843 geopend door Fredrick Leney.


^{Kijkje richting seinhuis en goederenloods; De overweg is gesloten met dranghekken.
(Bron: Edgepedia CC-BY-SA)}

Ondanks de grootse aard van de gebouwen, werd het station niet voorzien van een loopbrug, daarvoor in de plaats lag er een spoorweg-overweg van planken ingeklemd tussen de uiteinden van de beide platforms. Er was was ook nog geen seinhuis. Maar in 1892 werd dat gebouwd door Saxby & Boer, een van de best bewaarde – en mooiste van Zuid Engeland, compleet met handmatige spoorwegovergangs poorten. Deze worden tot op de dag van vandaag handmatig bediend.


^{Prachtig Saxby & Farmer seinhuis, gerestaureerd in 1983, met handbediende veiligheidshekken,
maar zonder het zogenaamde ''down'' Home Starter armsein. Dat is recent vervangen door een lichtsein
(Bron: Edgepedia CC-BY-SA)}

Het station is in de loop der jaren weinig veranderd. Enkel de lage delen aan de linkerzijde zijn na de oorlog afgebroken.

Als onderdeel van het 'Kent Coast Electrification Scheme', werd vanaf 1960 een derde spoor aangelegd langs de Medway Valley Line. Dit was het moment was om Wateringbury Railway Station te voorzien van een loopbrug. Oversteken van de lijn met een derde rail was immers te gevaarlijk. De loopbrug werd opgeleverd in 1961 en was geen architectonisch juweeltje - in feite was het oersaai, om niet te zeggen verschrikkelijk lelijk, maar het benadrukte enigszins de pracht van de aangrenzende puntgevels van de stationsgebouwen.
Het goederenvervoer op het station duurde tot minstens 1963.
De route over de Medway Valley Line heeft nog steeds veel charme, niet alleen omdat de oorspronkelijke infrastructuur grotendeels behouden is gebleven, maar ook door het behoud van de armseinen. Echter, vanaf december 2004 werden deze zoetjes aan vervangen door lichtseinen. Het armsein naast het seinhuis is echter behouden.
Wateringbury Railway Station is dan ook met trots een onderdeel van het Nationaal Erfgoed.

Inmiddels heb ik het stationsgebouw in CAD nagetekend. De bedoeling is het te laten snijden met een lasercutter.



Het stationsgebouw bestaat uit diverse gedeeltes die er steeds bij gebouwd werden. In de versie hierboven is het gebouw bijna 50cm lang in OO/1:76
Met de woning van de stationschef erbij nog langer. Voor het bouwen na de oorlog wordt de lengte iets korter.

Ik ga echter voor Era 3/4 dus in principe voor de volle lengte, en zonder loopbrug.

Grzz,

Hans

[Hendrik Jan]

Tijd voor een apart bouwdraadje.
Dit ziet er veelbelovend uit.

good luck & enjoy
Hendrik Jan

[VFR]

Mooie foto's en goed info. Begint een beetje om Rail away te lijken.

[Hans van de Burgt]

@VFR,

Nou modelspoor is in zekere zin het in 3 dimensies vangen van een stukje (geïnterpreteerde) werkelijkheid.
De mooiste modelspoorbanen zijn dan ook werkelijk schilderijtjes.

Zover, ben ik nog lang niet...

Maar waarom is Wateringbury nou zo leuk. Wel de spoor infrastructuur is in de loop der jaren niet of nauwelijks veranderd.
Behoudens wat aanpassingen in het wegdek, en het zeer recent vervangen van de armseinen door lichtseinen, zijn er weinig direct in het oog springende veranderingen te zien. Natuurlijk is het stationsgebouw ingekort, en zijn er moderne schuilhokjes gekomen. Maar met een beetje schipperen, kun je hier net zo makkelijk 1935 uitbeelden als die van 2014. En dus ook met het grootste gemaak oud of modern rijden.

Om dat laatste te illustreren, twee foto's die meer zeggen dan 1.000 woorden.


Foto ter beschikking gesteld door Geograph onder deze licentie: CC BY-SA 2.0
Overweg hekken worden nog steeds (2014) met de hand dichtgemaakt.


Foto ter beschikking gesteld door Geograph onder deze licentie: CC BY-SA 2.0
Anno 2014 nog steeds stoom op de Medway Line

Grzz,

Hans

[Hans van de Burgt]

Gelukkig kan ik morgen mijn laptop weer ophalen. Voor een kapotte batterij ben je tegenwoordig  zo'n ding twee weken kwijt.  Het ontwerpen met Anyrail en CAD kan dan weer.

Vanavond heb ik me verdiept in de onderdelen van het totale Wateringbury emplacement.
Ik wil e.e.a. gaan uitwerken in logische secties, die als losse (modulaire) onderdelen gebouwd kunnen gaan worden.
Bij een eventuele verhuizing moet de zaak gemakkelijk opgepakt kunnen worden.

De volgende secties zijn te onderscheiden:

• Rangeerterrein met drie rangeersporen, voor een  Inglenook Sidings rail-puzzel met 8 wagons.
  
  Ik ga voor de zogenaamde Private Owner typen van Hornby, Bachmann en Dapol.
  Bijvoorbeeld deze van Bachmann Brancheline - 8 Plank end door wagon 'Pease & Partners'.
  
  
  
  Voor het rangeren zoek ik t.z.t. een kort compact stoomlocomotiefje. Bijvoorbeeld een A1x 0-6-0 Terrier Class in Southern Green.
  
  
• De beroemde overweg met dranghekken, seinpost en goederenloods.
• Een verzameling dorpswoningen, kerk, cottages, brouwerij en pubs.
• Een boerentaferailtje: farm met oasthouse.
• Up-line en downline perrons (toch met voetbrug; door de perrons meer tegenover elkaar te leggen i.p.v. achter elkaar zoals bij het prototype, bespaar je zoveel ruimte dat dit compromis wenselijk is.
  Wel kies ik dan voor de 'lelijke' betonversie: SR Concrete Footbridge.
• Stationsgebouw in secties: a. het afgebroken deel, b. het hoofdgebouw, c. de aanbouw en eventueel d. de woning van de stationschef.
• De brug over de Medway, met een of twee narrowboats

Ik wil beginnen met de Inglenook Sidings. Best een uitdaging, want de Britse wagentjes moeten daarvoor voorzien worden van Kadee couplers. En dat vereist bij sommige wagonnetjes wat puzzelwerk.
Maar... de avonden worden langer.



Ik twijfel verder nog over het toevoegen van een kleine loc loods van Dapol.
Op de luchtfoto staat aan het begin van het rangeerterreintje wel een klein gebouwtje, maar ik weet niet zeker of dit een enkelsporige loc loods is.
Het toevoegen ervan geeft echter wel een extra dimensie.

Grzz,

Hans

[Hans van de Burgt]

Dacht ik in mijn vorige post nog aan een locloods van Dapol, denk ik daar vandaag toch anders over. De Dapol locloods is erg goedkoop, maar het kan fraaier. Geoff Taylor gebruikt voor zijn modelgebouwen polystyreen plaatwerk, bekleed met DAS klei. Dat geeft een geweldig resultaat. Zie onderstaande foto:


^{Locloods uit polystyreen bekleed met DAS klei.
© Geoff Taylor - geplaatst met schriftelijke toestemming.}

Zo'n locloods zou ik wel willen hebben op mijn Wateringbury rangeerterreintje.

De kunsten van Geoff zijn te zien op zijn website: http://www.gtbuildingsmodels.co.uk
Als je Geoff aan het werk wil zien, bekijk dan de DVD Building Buildings - Right Track 7

Grzz,

Hans

[Tanks+Treinen]

@Hans

Dat gebouwtje  aan het begin van het rangeerterrein(goederenterrein) is het kantoortje en opslag van de lokale kolenhandelaar. Typisch Brits, en iets wat je zeker als model moet nabouwen. Het lossen en verhandelen van kolen is een van de voornaamste bestaansredenen van een goederenterrein bij deze plattelands stations.

Sierd Jan

[Hans van de Burgt]

@Sierd Jan,

Jij hebt informatie die ik (nog) niet heb.
Ik begrijp uit je reactie dat je het niet zo'n goed idee vindt om zo'n kleine loc loods te gebruiken.

Wateringbury is eigenlijk te klein om een apart rangeerlocje te rechtvaardigen.
Wanneer de Inglenook Sidings niet gebruikt wordt als rangeerpuzzel, kan ik de beoogde A1 Terrier Class mooi wegzetten, vandaar.

Om het rangeerspel trouwens wat te verlevendigen, wil ik de wissels daar handmatig bedienen.
Zie: http://www.lytchettmanor.co.uk/mercontrol.html

Het locje hoop ik te kunnen bedienen met de combinatie Railmaster/Elink en iPhone.
Moet ik alleen de juiste driver voor de Elink zien te vinden.

Grzz,

Hans

[mdjr78]

Hans,

Ik zie in een fotoboekje dat in die omgeving ook de ex-SECR C Class veelvuldig is ingezet (jaren 50/60). Oa op de zijlijn van Paddock Wood naar Hawkhurst. Daar is onlangs wel een mooi model van uitgebracht door Bachmann. Wellicht een alternatief voor de Terrier. Op zich hoeft rangeren niet met kleine loks plaats te vinden.

Groeten,
Werner

[Hans van de Burgt]

@Werner,

Als alternatief kan ik ook gaan voor de
Hornby M7 Class.
Achter de link zit een prachtige review.

Het voordeel van de M7 is dat hij ook voor reizigerstreinen kan worden ingezet.

Grzz,

Hans

[Hans van de Burgt]

Zoals Sierd Jan al opmerkte is het wellicht leuker om Wateringbury in een boog te leggen. Deze situatie komt overeen met het prototype.
Nu is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Als je gebruikt maakt van een railssysteem (in dit geval Peco Streamline code 75) geeft dat beperkingen, vooral in de boog. Maar veel van de specifieke kenmerken zijn toch te positioneren.
Door de baan in een boog te leggen, neemt hij relatief weinig ruimte in, en kun je overal makkelijk bij.
Wellicht dat het nu lukt om een rondlopende baan aan te leggen.



Van links baar rechts: Locloods voor rangeerlocomotief, rangeerterrein, met kolenhandel (Inglenook Sidings), Het Railway Hotel, Overweg met de handbediende dranghekken, Seinhuis, Goederenloods, Shelter, de Telegraphpub, de loopbrug (de lelijke betonversie), de perrons (circa 1,75m), Het stationsgebouw (Ruimte voor de eventuele woning van de stations-chef is aanwezig), en als afsluiter een industrieel bedrijf.
Verder natuurlijk de Medway river met een narrow boat en de Bow bridge.

Grzz,

Hans 

[Hans van de Burgt]

_{Rechtenvrije foto}

Vandaag twee interessante bronnen aangeboord.
De kerk van Wateringbury kan eigenlijk niet ontbreken; De gemeente wordt immers als 'Parish' (parochie) aangeduid.
Tot nu toe kon ik geen bruikbare afbeelding vinden van de gehele kerk. Wel een toren, een portaal, een zijbeuk etc.

De tweede bron is ook interessant. Ik wil zoaals reeds opgemerkt een klein locloods toevoegen.
Omdat Wateringbury nooit een 'Loco Shed' heeft gehad, moest ik een creatieve oplossing vinden.
Ik vond deze loods van Paul Lindsay-Scott (RMweb): Loco Shed in 7mm/ft. in wood.

De lengte in "O" is 18inch. Vertaald naar 4mm/ft. komt deze loods aardig in de buurt van wat ik zoek.
Technisch een uitdaging om te bouwen. Wel met SR 'machalite green' deurtjes dan ...
Paul lijkt zo te zien ook SR te rijden.

Grzz,

Hans

[Hendrik Jan]

leuk loodsje.
Moet wel te doen zijn met een beetje hout.

cheers
Hendrik Jan